CLADUS

CLADUS,

Graece Κλάδος, apud Martialem, l. 2. Epigr. 57. v. ult.

---- modo modo ad Cladi mensam

Oppigneravit annulum, unde cenaret:

nomen proprium Trapezitae. Alias Κλάδοι Graecis, rami sunt arborum, inprimis in palma, rami e trunco, qui ςτέλεχος dictus est, enati. Unde Clava Latinis, h. e. baculus ex ramo cum nodis praeciso: nam κλάδα quoque ramus, et Aeolice κλάβα. Tralatitie κλάδοι iisdem dicuntur brachia seu rami fluviorum: item in cornibus cervorum cornicula, quos ramos quoque Latini appellaverunt. Habere autem hi cornua ramosa in trimatu incipiunt, tuncque κλαδίαι dicuntur: et sexennes usque ad sedecim ramos capite gestant, a quo rempore ramulorum cessat augmentum. Unde pater. deceptum esse Plinium, l. 8. c. 32. cum singulos tantum quotannis ramos adici cervorum cornibus, scribit. Salmas. ad Solin. p. 221.